Main content

„Poznajemy język migowy” – to temat innowacji pedagogicznej prowadzonej od września w starszej grupie dzieci uczęszczających do przedszkola w Niebocku. Poznawanie znaków języka migowego cieszy się wśród nich dużym zainteresowaniem. Z chęcią uczą się nowych znaków i często wykorzystują je w zabawie. Zdobyte umiejętności prezentują również podczas uroczystości przedszkolnych takich jak „Pasowanie na przedszkolaka”, „Dzień Babci i Dziadka” wspólnie migając życzenia lub śpiewaną piosenkę.

Istotą prowadzonej innowacji jest promowanie wśród dzieci, w wieku przedszkolnym, nauki języka migowego oraz wdrażanie do tolerancji inności w świecie społecznym. Prawie codziennie dzieci poznają nowy znak migowy określający konkretne słowo. Wszystkie poznane słowa, litery i cyfry są sukcesywnie wypisywane na specjalnej planszy, która wisi w sali przedszkolnej i często powtarzane dla utrwalenia.
28 lutego 2017 r. zostały przeprowadzone zajęcia z udziałem pani Anny Węgrzyn – tłumacza języka migowego, pracującej w terenowym kole Polskiego Związku Głuchych w Sanoku. Pani Anna opowiedziała o swojej pracy, nauczyła dzieci kilku znaków migowych określających zwierzęta np.: słoń, bocian, motyl oraz żółw, który wśród nich cieszył się największym zaciekawieniem. Grupa otrzymała planszę przedstawiającą Polski Alfabet Palcowy i odbyła się również prezentacja zdobytych wcześniej przez dzieci wiadomości.
Kolejnym punktem zajęć było czytanie bajeczki pt. „Papierowy smok” autorstwa Żanety Bartoszek, z jednoczesnym miganiem jej treści przez panią Annę. Jest to bajeczka opracowana specjalnie dla dzieci głuchych zawierająca obrazki ze znakami migowymi. Podczas prezentacji bajki dzieci podejmowały próby naśladowania miganych znaków i z dużym zaangażowaniem uczestniczyły w zajęciach. Były aktywne i świadome tego co robią. Na koniec podziękowały pani Annie za przyjazd do naszego przedszkola wręczając jej kwiaty.
Było to bardzo ważne spotkanie, podczas którego dzieci zostały ugruntowane w świadomości jak łatwo można porozumieć się z głuchym kolegom nie używając słów, tylko gestów i znaków wykonywanych rękoma.
To była wspaniała lekcja tolerancji i akceptacji „inności” w ich życiu.

Małgorzata Dmitrzak

 

0
0
0
s2sdefault