Zainwestuj
w Gminie Dydnia
Invest
in Gmina Dydnia

Dydnia

Dydnia leży w centralnej części gminy. Miejscowość jest siedzibą gminy. Jej powierzchnia wynosi 14,76 km2, natomiast liczba mieszkańców to 1497. Sołtysem wsi jest Gabriela Wójtowicz.

W Dydni swoje siedziby mają Urząd Gminy, Urząd Stanu Cywilnego, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, Gminny Ośrodek Kultury, Zespół Obsługi Szkół, Zakład Gospodarki Komunalnej.

W Dydni funkcjonuje jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej, której prezesem jest Roman Janowicz, natomiast naczelnikiem Wojciech Janowicz. W miejscowości działa również Koło Gospodyń Wiejskich.

Placówki oświatowe:

  • Żłobek Gminny w Dydni
  • Przedszkole Samorządowe w Dydni
  • Szkoła Podstawowa w Dydni
  • Szkoła Muzyczna I stopnia w Dydni

Sport

  • Klub piłki nożnej LKS „Zryw” Dydnia

Parafia

  • Parafia pw. Św. Michała Archanioła i św. Anny w Dydni – proboszcz ks. Jan Dąbal

Zarys historii

Pierwsza wzmianka o miejscowości Dydnia, zapisana jest pod datą 1361, kiedy to wraz z Temeszowem, Jurowcami i Srogowem, król Kazimierz Wielki nadał ją braciom Piotrowi i Pawłowi Balów z Węgier. W tym roku z nadania króla Kazimierza Wielkiego osiadają tu rycerze herbu Gozdawa, od których pochodzą Dydyńscy. Pierwotna nazwa wsi to Dednia i była to nazwa dzierżawcza, określająca przynależność do dziada, czyli przodka.

Według danych Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z 1881 (tom II, s. 243) Dydnia dzieliła się na Górną, Dolną i Wolę Dydyńską. Znajdowało się tam 165 domów zamieszkanych przez 1011 mieszkańców. Istniała wówczas niewielka mniejszość żydowska. Ziemie w tej wsi podzielone były wówczas następująco: tzw. „własność większa” – grunty orne 432 morgi, łąki i ogrody 53 morgi, pastwiska 17 morgi, lasu 690 morgi „własność mniejsza”: orne 1048, łąki i ogrody 81, pastwiska 105, lasy 37 morgi. W tym samym źródle wspomina się o istniejącej we wsi gorzelni oraz o tym, że brak w niej funkcjonującej szkoły. Zapiski o istniejącej tu parafii rzymskokatolickiej pochodzą z 1487. Według tego samego źródła wieś została spustoszona przez Tatarów w 1624. Podczas tego najazdu zginąć miał tutejszy proboszcz Zając.

Prócz parafii rzymskokatolickiej wiadomo z zapisków, że we wsi w 1491 (potwierdzone w 1497) istniała też cerkiew, a dokumenty z 1511 r. potwierdzają istnienie parafii prawosławnej.

W latach 1430-1447 wieś była własnością Małgorzaty Dydyńskiej, wdowy po Mikołaju. Po niej Dydnię odziedziczyli synowie Paweł i Mikołaj, którzy to posiadali pieczęć z herbem Gozdawa. Oprócz Dydni, byli oni jeszcze w posiadaniu takich wsi jak: Krzemienna, Temeszów i Falejówka. Ze znanych zapisków grodu sanockiego z roku 1477 występuje wdowa po Pawle Dydyńskim o imieniu Elżbieta, oraz jej 5 synów: Jan, Zygmunt, Jakub, Mikołaj i Stanisław. W roku 1489 trzej synowie Elżbiety, tj. Jan, Zygmunt i Stanisław Dydyńscy podzielili majątek pomiędzy siebie w taki sposób, że Janowi przypadły wsie: Falejówka, Jabłonka i połowa wsi Wydrna, zaś Zygmunt i Stanisław stali się właścicielami Dydni, połowy wsi Wydrna, Temeszowa, Krzemiennej oraz Jabłonicy Ruskiej. Stanisław Dydyński uczestniczył w niesławnej wyprawie mołdawskiej króla Jana Olbrachta, z której to nie powrócił. Przysłowie głosi, że za króla Olbrachta wyginęła szlachta.

Ze wspomnianego rodu pochodził Jacek Dydyński – znany szlachcic, rębajło, który wynajmował się szlachcie sanockiej do wykonywania zajazdów i egzekucji sądowych. Opisany w Prawem i Lewem Władysława Łozińskiego, stał się także głównym bohaterem opowiadań i powieści historyczno – fantastycznych Jacka Komudy (Diabeł Łańcucki, Czarna Szabla), a także Józefa Hena. Dydyński zginął bohaterską śmiercią w bitwie pod Zborowem stoczonej z kozakami w 1649 r. Hipolit Trzecieski, osiadły w Dydni na pocz. XVII w., był pierwszym Trzecieskim na stałe związanym z ziemią krośnieńsko-sanocką.

Pod koniec XVI w. z inicjatywy Elżbiety Dydyńskiej powstał drewniany kościół, w którym znajdowały się groby dawnych właścicieli wsi. Spłonął ok. 1600 r. od ognia zaprószonego przez organistę. W 1603 r. budowę nowej świątyni ufundował Paweł Dydyński, a jej wyposażenia proboszcz, ksiądz Stanisław Fabrycy. Konsekrował ją p.w. św. Michała Archanioła biskup przemyski Stanisław Sieciński w 1610 r. Kościół został zburzony w 1873 r., a na jego miejscu wkrótce zbudowano z funduszy Feliksa Pohoreckiego i miejscowych parafian nowy, murowany, w stylu neogotyckim. Konsekrował go pod tym samym imieniem biskup Ignacy Łobos w 1882 r.. Kościół ten funkcjonuje do dziś p.w. św. Michała Archanioła i św. Anny.

W połowie XIX w. właścicielem posiadłości tabularnej w Dydni Górnej i Dolnej z Wolą był Feliks Pohorecki.

Źródło: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Gminy Dydnia na lata 2021-2024

https://dydnia.bip.gov.pl/uchwaly/uchwaly-sesja-xxxvi-2021-22-04-2021-r.html

Skip to content